Mevsimlerden zemheri yazıyor tarihin takviminde…
Gece karanlık… kendine yanıyor idare lambasında ışık
Rengi can çekişen, çelimsiz, soluk kırmızı renginde.
An içine çekilir içini çekerek, sonra kara çevrilir boşluk,
Soğuyan… giderek soğuyan buz gibi havanın akabinde.
Günlerden üşüme günü, gün ki kaçız gebe yeni üşümelere.
Yasaklanmamış yürümesi karnı burnunda, hem de kış ortasında,
Yıllarca kar topu gibi yavrular doğurdu memleket.
Haliyle biz de üşüdük beraberinde…
Osman Aktaş/ 9 Ekim 2013
